Elandhond

De Elandhond is een vriendelijk ras, trouw en toegewijd aan zijn baas en betrouwbaar bij kinderen. Hij is bijzonder graag buiten, energiek en dus niet geschikt voor mensen die hem onvoldoende lichaamsbeweging kunnen bieden.

Lichaamsbeweging

Heeft veel lichaamsbeweging nodig om gezond te blijven.

Uiterlijke verzorging

Dagelijks borstelen en kammen.

Voeding

Als Karelische Berenhond.

Oorsprong en geschiedenis

De taak van de Elandhond was de eland uit te zoeken en hem in bedwang te houden totdat zijn baas hem onder schot kon nemen. Hij kwam in Noorwegen al eeuwenlang voor, maar verscheen voor het eerst in 1877 op een tentoonstelling die georganiseerd was door de Noorse jagersvereniging. De huidige Elandhond is aangepast aan het ideaalbeeld dat door diverse Scandinavische clubs en verengingen werd gevormd en er werd een standaard opgesteld voor de hond die het Noorse nationale ras werd.

RASPUNTEN

Algemene verschijning. Een gedrongen en relatief kort lichaam, een dikke, weelderige vacht, die echter niet borstelig is, en prikoren; de staart is stijf over de rug gekruld.

Kleur. Diverse tinten grijs, met zwarte punten aan de haren van de lange bovenvacht; lichter op borst, maag en benen, en aan de onderkant van de staart. Elke duidelijke afwijking van de grijze kleur is zeer ongewenst en een te donkere of te lichte tint moet worden vermeden. Duidelijke aftekeningen op benen en voeten zijn eveneens ongewenst.

Hoofd en schedel. Breed tussen de oren; voor- en achterhoofd licht gebogen, met een duidelijke maar vrij geringe stop. Snuit middelmatig lang, breder aan de basis en geleidelijk toelopend- zowel van boven als van opzij gezien-, maar niet puntig; neusrug recht, kaken krachtig en strak gesloten lippen.

Staart. Hoog aangezet, stijf over de rug gekruld maar niet naar een van beide zijden gedragen; haar dik en dicht.

Voeten. Compact, ovaal van vorm en niet naar buiten gedraaid; tenen dicht aaneengesloten; teennagels stevig en sterk.